Dit wetsvoorstel werd op 17 september 1997 ingediend door de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, De Grave i.

Dit voorstel is gebaseerd op de overweging, dat het, met het oog op het terugdringen van het beroep op de sociale zekerheid, wenselijk is de periode gedurende welke de uitkeringen op grond van de Werkloosheidswet ten laste van een wachtgeldfonds komen te verlengen van 13 weken tot zes maanden.

Ingediend
17 september 1997

Volledige titel
Wijziging van de Werkloosheidswet, houdende onder meer verlenging van de periode gedurende welke de uitkeringen ten laste van een wachtgeldfonds komen

Ondertekening memorie van toelichting

Kamercommissies

Het kabinetsbeleid is er op gericht het beroep op de sociale zekerheid terug te dringen. Eén van de lijnen waarlangs deze doelstelling nagestreefd wordt, is een herverdeling van de verantwoordelijkheden in de sociale zekerheid. De gedachte hierbij is dat als de kosten in principe daar worden neergelegd waar ze worden veroorzaakt, dit een prikkel geeft om mensen niet onnodig (lang) een beroep te laten doen op de sociale zekerheid.

De lijn waarlangs dit kan worden gerealiseerd is verruiming van het financieel belang in de financiering. Deze beleidslijn heeft ten grondslag gelegen aan de wijzigingen in de ziektewet (Wulbz) en de WAO (Pemba). Ook bij de verlenging van de wachtgeldperiode van 8 naar 13 weken, per 1 januari 1996, speelde deze beleidslijn een rol.

Met dit wetsvoorstel wordt in de Werkloosheidswet (WW) een verdere herschikking van de (financiële) verantwoordelijkheid voor de eerste periode van ontslagwerkloosheid tot stand gebracht.

De verlenging van de wachtgeldperiode leidt ertoe dat sectoren zelf de kosten van het eerste halfjaar van ontslagwerkloosheid zullen dragen. Per 1 januari 1998 zal in het kader van de Pemba de wachtgeldpremieplicht geheel overgaan op de werkgever. Daarmee worden de uitkeringslasten van het eerste halfjaar WW die ontstaan uit de sectorspecifieke werkloosheidsontwikkeling ook neergelegd bij bedrijven in de specifieke sectoren, waardoor deze een groter belang krijgen om werklozen in de eigen sector aan de slag te helpen.

De verlenging van de wachtgeldperiode betekent in feite een versterking van de reeds bestaande premiedifferentiatie op sectoraal niveau. Daarnaast is er vergeleken met de situatie vóór 1 maart 1997 sprake van een toename van het aantal sectorale wachtgeldfondsen. Dit betekent op zich ook een verlaging van het vereveningsniveau van de werkloosheidslasten binnen de wachtgeldverzekering.

De verlenging van de wachtgeldperiode leidt tot mutaties in de vermogenspositie van het Algemeen Werkloosheidsfonds (AWf) en de wachtgeldfondsen. Met de verlenging van de wachtgeldperiode treedt een verschuiving van lasten van het AWf op naar de wachtgeldfondsen. De lasten van het AWf verminderen en de lasten van de wachtgeldfondsen nemen navenant toe. Vanwege de verschillende vermogensposities – de wachtgeldfondsen hebben een gezamenlijk vermogensoverschot, het AWf heeft een vermogenstekort – kan het vermogens-tekort van het AWf worden ingelopen zonder dat dit direct hoeft te leiden tot een navenante stijging van de wachtgeldpremies.

In dit wetsvoorstel wordt een drietal onderwerpen geregeld.

Eerste termijn Eerste Kamer
	23-12-1997	CDA	H. (Henk) Hofstede i
	23-12-1997	PvdA	W. (Willem) van de Zandschulp i
	23-12-1997	D66	H.M. (Hanneke) Gelderblom-Lankhout i
	23-12-1997	VVD	N.H. (Nicoline) van den Broek-Laman Trip i
	23-12-1997	Staatssecretaris	F.H.G. (Frank) de Grave i
Tweede termijn Eerste Kamer
	23-12-1997	PvdA	W. (Willem) van de Zandschulp i
	23-12-1997	Staatssecretaris	F.H.G. (Frank) de Grave i

Deze website is tot stand gekomen mede dankzij een subsidie van Instituut Gak.