Dit wetsvoorstel werd op 12 maart 1992 ingediend door de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Ter Veld i.

Dit voorstel is gebaseerd op de overweging, dat het ter vereenvoudiging en verduidelijking van de regelgeving en ter versterking van de verantwoordelijkheid der gemeenten voor de verlening van bijstand gewenst is te komen tot een herinrichting van de Algemene Bijstandswet (Stb. 1973, 395) en de daarop berustende nadere regels en daartoe een nieuwe Algemene bijstandswet vast te stellen.

Ingediend
12 maart 1992

Volledige titel
Herinrichting van de Algemene Bijstandswet (Algemene bijstandswet)

Ondertekening memorie van toelichting

Kamercommissies

Velen in Nederland zijn aangewezen op de Algemene Bijstandswet (ABW) als laatste mogelijkheid om in de noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien. De maatschappelijke betekenis van de ABW is, vanaf de invoering in 1965, eerder toedan afgenomen. In de sindsdien verstreken tijd heeft de wet de invloed ondergaan van ontwikkelingen die zich in de samenleving hebben voorgedaan. Hieruit resulteerden diverse aanpassingen van de regelgeving, terwijl bovendien geleidelijk een uitbreiding van het aantal wettelijke en nadere regels plaatsvond. Met name de aan het begin van de jaren zeventig ingeslagen weg naar een landelijke normering van de bijstandverlening leidde tot een toename van de nadere regelgeving, die op de ABW is gebaseerd. In verhouding tot de wet is het gewicht van de nadere regelgeving aanmerkelijk vergroot. Als gevolg hiervan zijn de rechten en plichten in het kader van de bijstand over diverse regelingen verspreid geraakt en is de samenhang in de regelgeving momenteel minder sterk dan wenselijk is.

De geschetste ontwikkeling ging ermee gepaard dat de gemeenten bij de uitvoering van de ABW, in sterkere mate dan aanvankelijk het geval was, werden gebonden aan centrale voorschriften. Voor deze benadrukking van de centrale verantwoordelijkheid is destijds bij de zogenoemde structurele wijziging van de ABW in 1972 doelbewust gekozen. Deze keuze was ingegeven door de aanzienlijke verschillen in de bijstandverlening, die zich in de voorafgaande periode tussen gemeenten onderling bleken voor te doen. Uit een oogpunt van rechtsgelijkheid en rechtszekerheid werd die omstandigheid ongewenst geacht. Een landelijke normering van de bijstandverlening werd tot stand gebracht, zowel op het vlak van de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan, alsook van de bijzondere bestaanskosten. Gaandeweg is dit normenstelsel verder uitgebouwd en verfijnd. De laatste tijd is herhaaldelijk de vraag aan de orde gesteld of de huidige dichtheid van de regelgeving niet te veel afbreuk doet aan de verantwoordelijkheid van burgemeester en wethouders voor de uitvoering van de ABW in medebewind. Is, met andere woorden, het evenwicht in de verdeling van verantwoordelijkheden voor de bijstandverlening tussen de centrale en de lokale overheid thans nog wel optimaal, of is de balans mogelijk teveel doorgeslagen in de richting van de centrale overheid? Deze vraagstelling heeft aan actualiteit gewonnen, enerzijds doordat, in de strijd tegen de langdurige werkloosheid, het inzicht is gegroeid dat alleen door inspanningen op decentraal niveau, via een directe benadering van het individu, weer perspectief kan worden geboden aan degenen die op eigen kracht weinig kans maken op een zelfstandig bestaan. Anderzijds is er het inzicht dat, in het kader van een beleid dat is gericht op het voorkomen en wegwerken van maatschappelijke achterstanden, groot gewicht moet worden toegekend aan de afstemming van te verlenen bijstand op de feitelijke behoefte in het mdividuele geval, zodat financiële hulpverlening een kwestie van maatwerk wordt. Hier treedt de samenhang naar voren met het beleid gericht op sociale vernieuwing. Centraal in dit beleid staat de gedachte dat gebundelde inspanningen, met name op lokaal en regionaal niveau, noodzakelijk zijn om maatschappelijke achterstanden weg te werken. Deze inspanningen zullen in het bijstandsbeleid moeten doorwerken; zij zullen moeten worden gericht op terugdringing van het verschijnsel van langdurige bijstandsafhankelijkheid door inhoud te geven aan een activerend beleid. 

Eerste termijn Tweede Kamer
	15-12-1993	GL	P. (Paul) Rosenmöller i
	15-12-1993	RPF	M. (Meindert) Leerling i
	16-12-1993	Staatssecretaris	J. (Jacques) Wallage i
Tweede termijn Tweede Kamer
	16-12-1993	CDA	A.Th.B. (Ank) Bijleveld-Schouten i
	16-12-1993	D66	O. (Olga) Scheltema-de Nie i
	16-12-1993	VVD	H.A.L. (Henk) van Hoof i
	16-12-1993	Staatssecretaris	J. (Jacques) Wallage i
Derde termijn Tweede Kamer
	03-11-1994	GL	P. (Paul) Rosenmöller i
	03-11-1994	SGP	B.J. (Bas) van der Vlies i
	03-11-1994	D66	O. (Olga) Scheltema-de Nie i
	03-11-1994	RPF	L.C. (Leen) van Dijke i
	03-11-1994	VVD	H.A.L. (Henk) van Hoof i
	03-11-1994	CDA	A. (Ali) Doelman-Pel i
	03-11-1994	Minister	A.P.W. (Ad) Melkert i
Eerste termijn Eerste Kamer
	11-04-1995	CDA	T. (Truus) van Gijzen i
	11-04-1995	GL	W.Th. (Wim) de Boer i
	11-04-1995	VVD	N.H. (Nicoline) van den Broek-Laman Trip i
	11-04-1995	GPV	K. (Kars) Veling i
	11-04-1995	D66	J. (Jacqueline) de Savornin Lohman i
	11-04-1995	PvdA	W. (Willem) van de Zandschulp i
	11-04-1995	Minister	A.P.W. (Ad) Melkert i
Tweede termijn Eerste Kamer
	11-04-1995	CDA	T. (Truus) van Gijzen i
	11-04-1995	GL	W.Th. (Wim) de Boer i
	11-04-1995	VVD	N.H. (Nicoline) van den Broek-Laman Trip i
	11-04-1995	GPV	K. (Kars) Veling i
	11-04-1995	D66	J. (Jacqueline) de Savornin Lohman i
	11-04-1995	PvdA	W. (Willem) van de Zandschulp i
	11-04-1995	Minister	A.P.W. (Ad) Melkert i

Deze website is tot stand gekomen mede dankzij een subsidie van Instituut Gak.